Eerlijk gezegd dacht ik dat baasje niet meer terug zou komen.. Ik dacht dat ze me in de steek had gelaten. Stom van mij om dat te denken, want ze is super gek op mij.
Maar nu is ze dus weer thuis. Gisteren moest ik in de auto mee, dus ik dacht dat we haar gingen ophalen! In plaats daarvan reden we een rondje en gingen we weer gewoon naar huis. Nutteloos dus. Ik ging dus maar weer bij de voordeur liggen slapen. Tot vrouwtje dus echt thuis kwam! Ik rende naar buiten en sprong tegen haar op!
Wat een opluchting! Ze zag er moe uit, maar was wel blij om mij te zien! Gelukkig maar!
Na mijn blijdschap werd ik eigenlijk een beetje boos. Hoe kon ze het me nou aan doen me alleen te laten met die mensen?! Ik heb het niet slecht gehad, maar hallo, zij is mijn baasje. Niet die anderen. Ik heb haar dus de hele middag genegeerd verder. Maar in de avond kon ik het niet meer over mijn hart verkrijgen. Ik verlangde naar haar hand in mijn vacht en mijn kop op haar been. Dus ik kroop tegen haar aan.
Toen ze naar boven ging om te slapen, was ik bang dat ze weer stiekem weg zou gaan en niet meer terug zou komen. Je weet maar nooit.
Vanmorgen kreeg ik eten van dat andere mens, dus mijn angst was bevestigd. Vrouwtje was weer weg. Maar even later leek ik me toch te vergissen, want ze kwam gewoon weer naar beneden. Haar vacht helemaal in de knoop en blauwe vlekken onder haar ogen. Ze zag er slecht uit en ik wilde haar alweer terug naar haar mand sturen. Maar ze kwam me kriebelen, dus ik kon niet anders dan kwispelen. Ze is het beste baasje van de hele wereld en weet me iedere keer weer gerust te stellen. Toch laat ik haar niet meer alleen weggaan, al helemaal niet zo lang!
Mijn vrouwtje is weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten