Iedereen weet dat Odi en ik tegen een aantal problemen aan lopen, die iedere hondeneigenaar als ''lastig'' bestempelt. We zijn er al tijden mee bezig en we zijn ook altijd hard aan het oefenen. Mensen die ons kennen, zullen ook niet ontkennen dat Odi en ik doorzettertjes zijn.
Nu zijn we vandaag veel ''bedreigingen'' tegengekomen, en Odi heeft iedere situatie aan mij over gelaten. Wat een verantwoordelijkheid voor mij! Ik moest dit natuurlijk goed aanpakken, anders had hij gedacht dat ik de situatie inderdaad niet aan kon en had ik bevestigd dat hij ons beter zelf kon beschermen. Ik liep dus met mijn meest zelfverzekerde houding door. In mijn hoofd had ik alleen maar positieve en sterke gedachten. Het hielp. Odi heeft niet geblaft, niet gegromd, helemaal niets!
We zijn dus op de goede weg. Maandenlange training heeft dus wel degelijk resultaat.
Ik vond dat het te langzaam ging, maar we gingen gewoon op Odi's tempo. En nu was hij er klaar voor om de situatie los te laten. Om mij het te laten regelen. Het voelt als een opluchting, dat er een duidelijk zichtbaar resultaat is.
Natuurlijk gaan we gewoon door met trainen, we zijn er nog lang niet. Maar het feit dat Odi mij zo feilloos aanvoelt en weet waar ik naar toe wil, geeft me een goed gevoel. We voelen elkaar goed aan, we weten wat we aan elkaar hebben. We vertrouwen elkaar. We kunnen nu dus ook verder.
Ik ben gewoon zo trots op mijn ventje. Pas acht maanden in Nederland en kijk eens waar hij staat. Kijk eens waar hij vandaan komt. Sommigen kennen hem vanaf dag één en weten hoe erg hij gegroeid is. Hij is nu bijna anderhalf jaar oud, wat een leeftijd alweer! Bij deze even een superschattige puppy-foto van zijn eerste week bij mij, om de vrolijke sfeer van het berichtje wat te versterken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten