Ik was deze week erg chagrijnig. Niet te genieten. Volgens
het vrouwtje dan. Ze zei dat ik nergens zin in had. Dat was ook wel zo hoor…
Maar dat kwam niet omdat ik chagrijnig was. Ik was boos en in de war. Vrouwtje was enorm veel met mij bezig, erg leuk hoor. Maar ze had zich beter bezig kunnen houden met de honden waar het zo slecht mee gaat. Honden uit mijn land, honden zonder baasje. Honden met een trauma. In plaats daarvan is ze met mij bezig. Het gaat super goed met mij! Laat me met rust, ga aan de gang met die honden. Maar ze liet me niet met rust. Ze maakte zich zorgen om mij. Of ik pijn zou hebben, of ze iets fouts had gedaan. Nee, helemaal niet. In principe niet bij mij. Toch reageerde ik als een chagrijnige en boze hond. Niet kwispelen, niet spelen, altijd maar alleen willen zijn en iedereen wegsnauwen. In de hoop dat ze het zou snappen. Dat deed ze niet.
Maar dat kwam niet omdat ik chagrijnig was. Ik was boos en in de war. Vrouwtje was enorm veel met mij bezig, erg leuk hoor. Maar ze had zich beter bezig kunnen houden met de honden waar het zo slecht mee gaat. Honden uit mijn land, honden zonder baasje. Honden met een trauma. In plaats daarvan is ze met mij bezig. Het gaat super goed met mij! Laat me met rust, ga aan de gang met die honden. Maar ze liet me niet met rust. Ze maakte zich zorgen om mij. Of ik pijn zou hebben, of ze iets fouts had gedaan. Nee, helemaal niet. In principe niet bij mij. Toch reageerde ik als een chagrijnige en boze hond. Niet kwispelen, niet spelen, altijd maar alleen willen zijn en iedereen wegsnauwen. In de hoop dat ze het zou snappen. Dat deed ze niet.
Nou, ik was dus de hele week ‘niet te genieten’. Ik had
alleen maar die arme soortgenoten in mijn hoofd. Ik heb het ultieme leven,
terwijl andere honden strijden voor hun leven. Ze moeten zich verdedigen tegen
de mensen. Ik leef in vrede met mensen. Toen ik hier kwam vond ik het ook raar
dat mensen aardig tegen mij waren. Ik heb geleerd dat mensen niet aardig zijn.
Mensen zijn gevaarlijk, doen je pijn. Jij moet mensen eerder pijn doen, dan
kunnen ze jou geen pijn doen. Dat heb ik geleerd. Maar mensen snappen dat niet.
Mensen denken dat wij gevaarlijk zijn en reageren daarom gevaarlijk op ons. En
dan reageren wij weer.
De fokker die mijn vrouwtje regelmatig spreekt, zei laatst de meest wijze woorden die ik ooit heb gehoord. Ze zei: ‘Ik vertrouw honden erop dat ze zullen reageren als honden en ik vertrouw mensen erop dat ze reageren als mensen.’
Dit is precies wat ik ook vind. Mensen denken dat wij, honden, kunnen reageren als mensen. Maar wij zijn en blijven honden. Ik ben een hond. Ik stam af van de wolf. Ik stam niet af van de mens. Ik heb niet geleerd dat ik gewoon weg kan lopen als iemand mij bedreigt. Ik heb geleerd dat ik mijn bek moet gebruiken. Mensen moeten dat begrijpen. Mensen moeten begrijpen dat wij bang voor ze kunnen zijn en dan anders kunnen reageren. Wij zijn anders.
De honden uit mijn land hebben een trauma van mensen. Natuurlijk zijn er soortgenoten die positieve ervaringen met mensen hebben. Ga er vanuit dat de honden dit niet hebben. Stel je voor dat jij bent bekogeld met grote keien. Je rent weg, terug naar je familie. Je vertelt je familie dat je bekogeld bent en hoe de dader eruit ziet. De volgende keer dat je met je familie langs loopt, zeg je: ‘Kijk, dat is hem.’ Je familie wil verhaal halen bij de dader. Ze lopen naar de dader toe, maar de dader wordt bang. Hij gooit weer met keien om je familie op afstand te houden. Dit schiet ze in het verkeerde keelgat en ze leren de dader een lesje. Klinkt redelijk, niet waar? In de mensenwereld wordt de familie er niet op aangekeken. Ben je familie van een hond, dan ben je ineens vals en gevaarlijk.
De fokker die mijn vrouwtje regelmatig spreekt, zei laatst de meest wijze woorden die ik ooit heb gehoord. Ze zei: ‘Ik vertrouw honden erop dat ze zullen reageren als honden en ik vertrouw mensen erop dat ze reageren als mensen.’
Dit is precies wat ik ook vind. Mensen denken dat wij, honden, kunnen reageren als mensen. Maar wij zijn en blijven honden. Ik ben een hond. Ik stam af van de wolf. Ik stam niet af van de mens. Ik heb niet geleerd dat ik gewoon weg kan lopen als iemand mij bedreigt. Ik heb geleerd dat ik mijn bek moet gebruiken. Mensen moeten dat begrijpen. Mensen moeten begrijpen dat wij bang voor ze kunnen zijn en dan anders kunnen reageren. Wij zijn anders.
De honden uit mijn land hebben een trauma van mensen. Natuurlijk zijn er soortgenoten die positieve ervaringen met mensen hebben. Ga er vanuit dat de honden dit niet hebben. Stel je voor dat jij bent bekogeld met grote keien. Je rent weg, terug naar je familie. Je vertelt je familie dat je bekogeld bent en hoe de dader eruit ziet. De volgende keer dat je met je familie langs loopt, zeg je: ‘Kijk, dat is hem.’ Je familie wil verhaal halen bij de dader. Ze lopen naar de dader toe, maar de dader wordt bang. Hij gooit weer met keien om je familie op afstand te houden. Dit schiet ze in het verkeerde keelgat en ze leren de dader een lesje. Klinkt redelijk, niet waar? In de mensenwereld wordt de familie er niet op aangekeken. Ben je familie van een hond, dan ben je ineens vals en gevaarlijk.
Ik blijf bezig over de honden daar. Ik hoop dat het jullie
allemaal wat duidelijker wordt. Ik wil dat jullie die honden begrijpen. Dat
jullie mij begrijpen… Natuurlijk zijn
er veel andere problemen in de wereld. Daar ben ik ook zeker wel druk mee hoor.
Maar hier kan ik me echt boos om maken! Help alstublieft mijn soortgenoten in
mijn land door ons te begrijpen. Ik ben ook ooit zo’n hond geweest. Ik heb het
overleefd, maar vele honden zullen dat niet doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten