We kwamen aan, er was al een hondje. Tessa vond hem wel leuk, ik vond hem maar raar. Dus dat moest ik ook even laten horen als hij te dicht bij kwam.
Later kwamen er nog meer hondjes en gingen we op pad. Ik trekken en trekken, maar vrouwtje liep maar niet door. Zucht. Daar heb je ook niets aan hè?! Geïrriteerd keek ik om. Alsof ze me niet los kon gooien. Ik gedraag me toch gewoon...
En alsof ze mijn smeekgebeden had verhoord, klikte ze me los van dat vervelende touw. Ik rende meteen weg. Mooi goed! Natuurlijk zocht ik het vrouwtje wel regelmatig op en kwam ik even naast haar lopen. Want ik moet wel laten zien dat ik kan luisteren! Vrouwtje was helemaal verbaasd dat ik dit deed, aangezien ze stond te vertellen dat ze me gewoonlijk helemaal niet meer zag op een wandeling...
Ik heb de hele dag met die vreemde gozer uit het begin van mijn tekst gespeeld. Storm heette hij! Hij was toch wel heel aardig hoor. Ik vergis me ook wel eens in honden hoor ...
En de andere honden waren ook heel leuk! Af en toe vonden ze mij een beetje raar, maar daar trok ik me niet teveel van aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten