Goedemorgen!
Baasje is even weg en ik dacht: ''Laat ik eens kijken wat dit is..''
Mooi stuk heeft ze geschreven hoor. Het meeste klopt wel. Maar dat ik bang was?!! Nooit van z'n leven niet! Ik was gewoon voorzichtig. Een goede hond vertrouwt niemand. Dat was toen mijn levensmotto. Nu niet meer hoor. Ik vertrouw mijn baasje.
Oh en ze schreef zo weinig over mij en de katten in dit huis. Slordig van haar.
Want ik ben gek op katten! Oké oké, in het begin had ik er nog wel eens moeite mee. Die kleine wezens die naar mij stonden te grommen. Kan ik ook! Ik gromde altijd terug en heb één kater eventjes in zijn nekvel opgetild. Dat vond baasje niet goed. Ik kreeg straf, en die kater kwam er makkelijk van af! Hij begon!
Maar goed, toen heb ik besloten mijn leven te beteren. Ik zou vriendjes worden met die katten. Heeft echt heel lang geduurd, die katten zijn volhardend, zeg! Maar we zijn nu maatjes. Ze komen nog niet tegen me aan liggen zoals Sascha doet, maar ze vinden me niet eng. Ze willen nog steeds niet met me spelen, verdorie. De katten op straat willen ook nooit spelen. Dan daag ik ze uit, doen ze hun rug omhoog en denk ik ''jaaaaa daar gaan we!'' Maar daarna rennen ze hard weg. Zonde. Het had zo gezellig kunnen zijn.
Nu hebben we een nieuwe kat in huis. Als het een kat is. Ik weet het niet. Baasje zegt van wel. Maar hij is heel pluizig en hij lijkt helemaal niet op de katten in mijn roedel. We vinden hem allemaal raar.
De katten grommen naar hem, en hij gromt naar mij. Tsjonge, wat een frustratie!
Vanmorgen ook weer. Ik wilde water drinken, ligt die enorme pluimstaart in mijn bak met water. Nou ja, ik had dorst. Dus gewoon er naar toe. Wat maakt mij die kat uit. Doet hij ineens zijn bek open en begint hij een vreemd geluid te maken! Pfff. Stapje achteruit. Die kat is vreemd! Nog eens proberen, want ik heb nog steeds dorst! Begint hij weer! Een beetje gefrustreerd ga ik weer achteruit. Ik wil drinken!
Ik heb nog een paar pogingen gewaagd. Ik werd alleen maar meer gefrustreerd en ging teruggrommen. Terwijl ik mezelf had beloofd dit nooit meer te doen. Baasje kwam er meteen aan en zag waarom ik boos was. Maar ze werd weer niet boos op hem! Die katten komen overal mee weg, hè? Baasje haalde zijn staart uit de waterbak en gaf hem een aai over zijn bol. Daarna gaf ze mij een aai. Is ze wel helemaal lekker?! Nu stink ik naar pluizebol! Gatver!
Ik moest dichterbij de kat komen van haar. Ik moest niet bang zijn, zei ze. Nou, dat was ik ook niet hoor! Stinkkat.
Ik vind het wel fijn dat vrouwtje niet boos wordt op mij. Ik doe mijn best, weet je. Ik kan er ook niet aan doen dat die kat / pluisachtig iets mij tot wanhoop drijft.
Oh, baasje komt er weer aan... Ik moet snel weg! Ik houd jullie op de hoogte van mijn avontuur met dat vreemde ding!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten