Graven in een bol?

We zijn bij ''De Gravenbol'' geweest, baasje en ik.
Baasje zei dat het zo heette, nou, ik vind het maar een rare naam.
Alsof je gaat graven in een bol. Of dat er is gegraven en dat het nu een bol is.

Maargoed. We werden thuis opgehaald, door Tessa en haar baasje.
Ik vind Tessa steeds leuker. Eerst moest ik altijd naar haar blaffen, omdat ze zo beheerst was.
Nu vind ik het wel fijn dat ze rustig blijft, terwijl ik de boel op stelten zet.
Het duurde niet zo lang, de autorit.



De deur ging open, en ik vloog meteen de auto uit. HONDEN!!!
Heel veel! Woehoeehhhh!
Ik rende natuurlijk meteen op de honden af, ik vergat baasje helemaal.... De hondjes wilden graag spelen met mij, maar ik mocht hun ballen niet uit hun mond pikken..

Net toen ik lekker aan het spelen was, riep baasje mij. Braaf liep ik terug naar haar, want dat doe ik tegenwoordig. Braaf zijn. Samen met Tessa rende ik het hele weiland af! Er liep een andere hond mee, een hele kleine. We vonden hem wel leuk, maar baasje zei dat hij terug moest naar zijn eigen baasje. Omdat die hem anders kwijt raakte. Onzin natuurlijk, die baas had gewoon mee moeten rennen met zijn hond.

We kwamen op een groot zandgebied terecht, met WATER! Wat was ik gelukkig! Ik dook meteen het water in. Ik hoorde de andere baasjes tegen mijn baasje zeggen dat ik wel een dolfijn leek. Pff, baasje vindt dat echt niet leuk als ze dat over mij zeggen. En dus vind ik dat ook niet leuk. Ik kan toch geen twee diersoorten tegelijk zijn? Ik ben een hond hoor. Ziet iedereen toch.




Toen we weer terug moesten lopen, was baasje zo sloom. Zij wilde toch terug? Waarom deed ze er dan zo lang over? Ik ben maar even gaan zitten om te wachten. In mijn eentje. Want Tessa liep net zo sloom mee met de baasjes.

EINDELIJK was baasje bij mij op de heuvel. Toen ze op keek, zag ze een hele groep met honden zoals Tessa. Herders, zei het baasje. Tessa rende er al meteen op af. Ik keek baasje onzeker aan, want ik ben niet zo als die honden. Ik ben anders. Baasje verzekerde me dat er niets aan de hand was. Toch maar proberen dan. En wat bleek? IK MOCHT MEESPELEN! De grootste hond rende steeds achter mij aan. Ik maakte er een spelletje van. Tussendoor pakte ik alle balletjes van de andere hondjes af, en legde die dan snel ergens anders neer. Grappig is dat!





Ik vind herders leuk. Ze zijn aardig tegen mij.
Maar op een gegeven moment wilde ik naar huis. Ik wilde slapen.
Baasje bleef gewoon zitten en toekijken naar de herders. Dus ik liep zelf maar vast naar de auto.
En toen kwam baasje in actie hoor! Hà! Dat zal haar leren.
Ze lijnde me meteen aan, ik mocht niet zomaar de weg op, zei ze. Nou en!

Toen gingen we naar huis, en Tessa sliep gewoon de hele weg! Slaapkop! Ikke niet hoor, ik was helemaaaaal niet moe!