We hebben veel mensen verrast vandaag!

Odi is te moe om te schrijven, dus vertel ik zijn verhaal maar. Het was een lange dag vandaag...

Vanmorgen zijn we wezen wandelen in de Loonse en Drunense Duinen. Met 4 dames!
Odi wist niet waar hij moest beginnen. Ze waren ook allemaal zo mooi! En hij was de enige reu.
Vanzelfsprekend nam hij de taak op zich om de dames te beschermen tegen het kwaad. Toen één van de dames werd aangevallen door een niet al te vriendelijke loslopende hond (die niet bij onze groep hoorde), sprong Odi er ook meteen tussen. Ik stond met mijn handen voor mijn ogen, bang dat mijn hond het niet zo overleven. Maar hij dwong respect af bij de andere hond, en blafte net zo lang tot de hond bij ''zijn'' roedel vandaan liep. Zo. Dat deed hij toch maar even. De andere baasjes vatten het niet op als heldendaad geloof ik, maar ik vond Odi enorm dapper. De aangevallen dame werd even gecheckt, maar kwam er met de schrik vanaf.
Naderhand moesten wij, baasjes, even wat drinken, en mochten de honden eventjes uitpuffen. Alle dames zaten aan de lijn, terwijl Odi vrolijk los liep. Tja, die verliest mij niet uit het oog.
Er kwam een hond aan die hij niet vertrouwde, dus hij begon te blaffen. ''Zo, hij is wel beschermend hè?'' Uhm. Ja... Best wel... Op zich...

Nou, daarna gingen we door naar Zevenaar. Een vriend van mij wilde een pupje van de stichting waar Odi vandaan komt. Hij had een prachtige dame gezien, en wilde haar dezelfde dag nog gaan ophalen. Odi en ik mee. Voor ons natuurlijk dé kans om Odi te laten zien aan zijn redder in nood. Odi gedroeg zich geweldig! Niet blaffen, geen vreemde fratsen, hij bleef heel rustig. Zelfs toen ik hem even af gaf aan mijn moeder om puppy's te knuffelen, bleef hij kalm. Hij hield me wel in de gaten, om zeker te weten dat ik nog wel terug kwam... Zo braaf!
Toen ik Odi eenmaal weer in mijn handen had, kwam Maria naar ons toe. ''Mooie hond, zeg...''
Ja dankjewel, die is gered door jullie. Ik glimlachte, en zei dat hij bij haar vandaan kwam. Ze keek me verbaasd aan. ''Maar hij is zo groot....'' Tja. Of ik hem op anabolen had gezet. Nou, nee... Hij is eerder groot en volwassen geworden. Ze keek hem nog eens aan en schoot vol. Dit was waar ze het voor deed... Ze herkende zijn naam nog wel, maar kon zich er geen beeld meer bij vormen. Kwam niet door Odi, maar meer door alle drama die zich afspeelt binnen de stichting. Ze worden zwart gemaakt, terwijl ze erg goed werk doen. Ook in het land van herkomst van de honden zelf. Sommige mensen kunnen dit niet waarderen.
Maargoed. Waar was ik? Ze vond Odi prachtig, en toen ik vertelde dat hij 5e (!!!) was geworden tijdens de onderlinge wedstrijden van de hondenschool, werd ze helemaal enthousiast. Maar er was een hond die beter was dan Odi. Deze werd 3e en had zelfs een beker. Odi en ik moeten dus hard aan de bak om dat record te verbreken!
Zodra alles rond was voor de pup die mijn vriend heeft uitgezocht, gingen we weer op weg naar de auto. Maria zei nog eens tegen mij: ''Wat je ook doet, je doet het goed.'' Dit maakte mijn dag goed. We hebben elkaar een dienst bewezen. Odi heeft haar dag goed gemaakt, zij de mijne. Wie maakt Odi's dag dan goed? Ik natuurlijk door hem mee te nemen op mijn avonturen!

Mijn vriend heeft trouwens een pup uitgezocht met een hoge schattigheids-factor.

Nou, op weg naar huis zijn we nog even bij de MacDonalds gestopt om wat te eten. Odi mee.
Hij is nog nooit in een restaurant of iets dergelijks geweest, dus voor mij was dat redelijk spannend. Voor Odi niet. Die ging bij mijn voeten braaf liggen wezen. Wat een heerlijk ventje. We hebben dus heerlijk op ons gemakje gegeten, en Odi heeft genoten van de hele dag bij mij zijn!