Mijn geheimpjes blijven gewoon tussen baasje en mij.
Dus: Hallo mede-honden!
Vandaag was de laatste dag van de Honden Wandel Driedaagse. Vrouwtje had mij wijsgemaakt dat het niet zo warm zou worden, maar mijn tong lag bijna op de grond!
Daarbij had ze ook weer weggelaten dat ik met enorm veel honden in een bus moest en dat we ook nog gingen rijden met die bus! Waar gingen we heen? Nou. Dat had vrouwtje ook niet verteld.
We gingen naar een pont. Fijn dat ze zulke informatie weghaalt. Even met twintig honden op zo'n ding. Op zich niet erg, want ik gedroeg me voorbeeldig natuurlijk. Maar ooooh wanneer die pont aan de andere kant kwam, een enorme aardbeving! Iedereen schoot alle kanten op, doodeng!
Dus ik wilde supersnel van dat ding af! Vaste grond onder mijn voeten, halleluja.
En daar gingen we weer, wandelen. Op een gegeven moment staat daar tafel met allemaal lekkers erop. Dat had ik al van ver geroken! Ik rende naar die tafel toe, en sprong omhoog. Weer vergetend dat vrouwtje er ook nog was. Zucht. Gelukkig zag vrouwtje wat ik wilde en toen ik netjes ging zitten, kreeg ik dan toch het koekje waar ik net bijna mijn tanden in had gezet. Intussen neemt vrouwtje gewoon enorm veel zakjes met koekjes mee. Ik hoorde haar zeggen: ''Hij is niet zo gek van gedroogde ananas, maar appel, banaan en kiwi wel.'' Ik zag alleen het vlees dat om die dingen heen zat, maar goed. Zal vast lekker zijn!
Vrouwtje moest me wegtrekken bij die tafel.. En toen we verder liepen, baalde ik dat ik niet meer weerstand had geboden. Want we gingen weer naar de pont. Eenmaal op de pont was het niet meer zo eng. We kwamen een hond tegen die bij mij op cursus zat! Ik was nooit zo aardig tegen hem, hij dacht dat hij alles was. Maar nu was mijn kans om het goed te maken. Heb ik ook zeker wel gedaan! En vrouwtje was zooo blij! Ik vind het leuk om haar blij te maken!
Het laatste stuk wandelen was niet zo leuk. Mijn hoogtepunt was dat ik een ''kalkoen'' zag, en zelfs daar mocht ik niet te lang naar blijven kijken. De groep was fout gelopen, dus we moesten een beetje doorlopen.. Vanzelfsprekend. Maar ik had het zo warm... Vrouwtje had water over me heen gegooid en me water uit haar flesje laten drinken. Lief van haar. Maar het liefst zou ik willen gaan slapen.
Toen we eindelijk binnen kwamen, kregen we een rozet (soort medaille zei vrouwtje) en een papiertje waarop stond dat we mee hadden gedaan. Ik was zo trots! Op mezelf natuurlijk....
Nu ga ik weer slapen, heb het er voor dit jaar weer op zitten. Stiekem hoop ik dat vrouwtje ons tóch weer aanmeldt voor volgend jaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten