Ik ben er weer, schattige vier- en tweevoeters!
Ik had eventjes een ''terugval'' zo het schijnt. En daarna had ik het veeeeel te druk met leuke dingen doen om jullie op de hoogte te stellen. Dus bij deze praat ik jullie even bij!
Afgelopen zondag had ik een fotoshoot met een paar andere modellen. Er waren maar liefst zes fotografen speciaal voor ons! Ik vond de eerste twee nog wel leuk, ik ging lekker spelen en gek doen. Maar vrouwtje riep mij terug. Dat mocht niet. Ik moest stil zitten van de fotografen. Dat is moeilijk joh!
Bij de volgende twee fotografen had ik het door. Ik moest stil zitten en mijn oren naar voren duwen. Beetje lachen en ze klikten een eind weg.
De laatste twee fotografen heb ik het wel moeilijk gemaakt. Een beetje te, vond het vrouwtje achteraf. Ik wilde niet meer stil zitten, dus ik ging heel onbeschoft zitten. Af en toe hapte ik in de handen van het vrouwtje om haar te laten weten dat ik het niet meer leuk vond.
Na die foto's zijn we dan ook naar huis gegaan. Ik had niet eens meer zin om te spelen met die schone dames die er liepen. Lag niet aan de dames hoor, mijn humeur was gewoon verpest. Ik ging in de auto meteen slapen, misschien dat dat zou helpen.
Ik zal straks even foto's posten voor mijn fans.
En dan heb ik nog een avontuur gehad! Vrijdag mocht ik mee naar de stage van mijn vrouwtje. Ik was natuurlijk door het dolle heen, lekker met haar mee! Maar zo leuk vond ik het in het begin niet...
Ze stopte me in een soort tuin met tralies en liet me gewoon achter. Af en toe liep ze langs en begon ik heel hard te piepen, maar aandacht kreeg ik niet. Wel liep ze iedere keer met een andere hond. Zo raar. Wilde ze me inruilen ofzo?
Ik heb heel hard geblaft, zodat ze niet om me heen kon. Ik wilde dat ze weer voor mij koos, zoals ze altijd voor mij kiest. Ook als ik vervelend ben, kiest ze voor mij.
En ja hoor, ze kwam me halen!
Ik mocht uit de tralie-tuin en sprong meteen tegen haar op. Ze lachte. Ik piepte en ze liep achteruit. Ik liep met haar mee, en ineens draaide ze om en ging ze weer terug. Ze deed een traliedeur dicht. En ik zat weer vast. Hè? Er gaat hier iets enorm fout.
De andere honden liepen zelf de traliekooi in. Dat is raar. Ik vroeg aan mijn buurman wat er nu ging gebeuren. Hij reageerde dat we naar binnen gingen, drinken kregen en gingen slapen. Dat klonk goed, want ik was heel erg moe.
Toen er een luik open ging, zag ik vrouwtje staan. Ik rende door het gat en sprong tegen de deur op die tegen ons in stond. Ze aaide mijn neus eventjes en deed toen het luik dicht. Toen ik achterom keek, wist ik wat ik had gedaan. Iets wat ik normaal nooit zou doen! Door een heel klein gat klimmen, richting het onbekende. Steeds als ik het vertel, ben ik weer een beetje trots op mezelf.
Ineens drong het tot me door dat er honden aan het blaffen waren. Ik keek, het waren twee grote honden. Duitse Herders, herinner ik me. Ze stonden zich enorm uit te sloven. Ik reageerde maar niet, wilde de verstandigste zijn. Van wat er verder is gebeurd binnen, weet ik niets meer. Ik sliep redelijk snel....
Na een tijdje (geen idee hoe lang!) kwam er een vrouw langs. Ik gromde naar haar, liet haar mijn tanden zien en begon te blaffen. Ze mocht mij niet meenemen. Ik wilde niet ingeruild worden. Ik wilde alleen mijn vrouwtje. Ineens stond vrouwtje voor me. Met haar rug en haar handen naar mij toe gedraaid. Ik werd stil. Pfew, ze is er weer.
Het luik ging ook weer open en ik rende naar buiten. We gaan naar huis!
Nou ja, dat dacht ik. In plaats daarvan werd ik weer in zo'n tralie-tuin gezet. Maar nu zat er al een hond. Hij was wel aardig tegen mij. Ik heb me netjes voorgesteld en dat deed hij ook. Hij heette Ody. Bijna hetzelfde als ik. Ik denk dat vrouwtje dat expres zo heeft gepland.
Ody en ik hebben lekker gespeeld en even rondgekeken. Iedere keer als we iemand aan hoorden komen, gingen we zij aan zij staan kijken bij de tralies.
Ody wist mij te vertellen dat zijn vrouwtje hem altijd weg brengt in de ochtend en in de middag weer komt halen. Hij is dan altijd heel blij, want hij mag de hele dag spelen met lieve honden en 's middags mag hij weer met het vrouwtje knuffelen.
Het stelde mij gerust. Vrouwtje ging mij niet inruilen, ze wilde gewoon dat ik een leuke dag had. En ze ging nog niet eens weg, zoals het andere vrouwtje.
Vrouwtje kwam weer langs en haalde alle andere honden weg. Ze gingen weer naar binnen. Ook Ody nam ze mee. Maar mij liet ze staan. Waarom mocht ik niet met Ody mee?
Ik bleef helemaal alleen achter.
Maar niet voor lang! Vrouwtje kwam eraan met mijn tuigje! Ik mocht mee!
Gek van blijdschap begon ik te springen als een geit. Vrouwtje lijnde me aan en rende met mij naar voren. Ze vertelde dat we naar huis gingen!
Wat een dag, zo'n dag als vrijdag. Ik vond het heel spannend, zoals je wel hebt kunnen lezen. Maar ik ben heel blij dat vrouwtje mij vertrouwt en me mee neemt naar zo'n plek. Ik ben niet altijd even lief, maar ze wil toch dat ik haar hele wereld zie en daar ben ik haar heel dankbaar voor.
P.S. Hier nog wat foto's voor mijn fans ;)
