Vreemde titel heb ik hè? Want waarom zouden wij nou hulp nodig hebben? Wie zijn 'wij'? Wie is 'iedereen'? En welke hulp geven zij dan?
Nou. Om te beginnen zijn 'wij' vrouwtje en ik. Of we hulp nodig hebben? Soms niet. Want samen kunnen we de hele wereld aan. Maar soms is het fijn als mensen je steunen. Als ze het vrouwtje steunen. Want soms heb je dat nodig.
Afgelopen zondag was het vrouwtje in Assen. Daar was een huisdierenbeurs ofzo. Ze heeft veel mensen over mij verteld. En heel veel mensen leefden met haar (en mij) mee. Ze gaven geen tips, maar ondersteunden haar wel.
Het begon al bij de vriendin die ze mee nam. Deze heeft veel verstand van honden, en dus ook van mij. Ik heb nog nooit lelijk gedaan tegen haar, want ze is super lief! Zij steunt het vrouwtje altijd. Als er iets over mij gezegd wordt, wat het vrouwtje raakt, dan vertelt zij het vrouwtje weer even waarom ze zo van mij houdt. En dan vertelt ze ook maar meteen mijn goede kwaliteiten. Topwijf dus!
En toen kwamen ze dus bij een stichting aan. Een stichting waarvan vrouwtje zou zeggen: ''Die zijn goed bezig!'' Vrouwtje heeft daar lang staan praten. Ze kreeg zoveel steun. De steun die ze miste bij de stichting waar ik vandaan kom. Er zijn bij die stichting ook hondjes die na een half jaar ineens drastisch veranderen. Het ligt dus niet aan mij, maar aan onze afkomst! Buitenlandse honden zijn gewoon... Anders. Afin. Deze stichting biedt dus enorm goede begeleiding! Ze hebben een gedragstherapeut die dan komt helpen (een hele goede!). En toen vrouwtje vertelde over de stichting waar ik vandaan kwam, wist de mevrouw al meteen welke stichting. En ze wist meteen wat vrouwtje dan miste.
En en en. Vrouwtje heeft X-Stress gehaald. Het was eigenlijk voor Sascha bedoeld, vanwege haar vuurwerkangst. Maar toen vrouwtje vertelde over mij, vertelden die mensen dat zij ook een herder hadden die zo angstig reageert. En die druppels werkten bij haar heel goed. Dus nu krijg ik die druppels in mijn mik. Of het werkt? Geen idee. Vrouwtje zegt dat ze het wel merkt.
Daarna kwam vrouwtje een meneer tegen die halsbanden en tuigjes van leer maakt. Helemaal met de hand. Vrouwtje vertelde weer over mij en over de problemen die ze had om iets moois voor mij te vinden. Want niets was Odi-achtig. Die halsbanden en tuigen dus wel. Vrouwtje liet een foto zien en ze begonnen haar te vertellen hoe mooi ik was. Wat een prachtige kop ik had. En hoeveel halsbanden en tuigen ze wel niet hadden die bij mij zouden passen.
Vrouwtje vertelde mij ook nog over een vakantiepark voor honden. Nu hebben ze die wel meer, want vorig jaar zijn we naar Dogglywood geweest. Maar dit vakantiepark reageerde heel goed op het verhaal van het vrouwtje. Ze vertelde over mijn probleempjes, en vertelde dat veel parken ons liever niet hebben. En deze mevrouw zei dat ze dat raar vond. Want iedere baas verdiende een vakantie met de hond. En dat vind ik ook. Er zijn individuele cursussen te volgen en de wandelingen die worden georganiseerd kunnen ook met ons eigen groepje. Dus geen vreemde honden voor mij!
Ook heeft ze een rustig veldje die dan voor ons gereserveerd zou worden. Ideaal! Ik heb nu al zin in de vakantie met het vrouwtje!
Tot slot wil ik nog even de Wolfhond-mensen noemen als mensen die ons steunen en ons willen helpen. Want zij doen er alles aan om mij te begrijpen en het vrouwtje te steunen in de 'hersocialisatie' van mij. Ze willen zelfs dingen van mijn gedragstherapeut weten, hoe zij hun honden het beste kunnen handhaven... In plaats van al het gedrag maar op mij af te schuiven. Als ik een petje zou dragen, zou ik hem voor jullie af zetten!
Oh oh oh oh oh. Natuurlijk zijn de mensen die er altijd voor mij en mijn vrouwtje zijn ook super! Die mag ik niet vergeten. Jullie betekenen heel veel voor mij, omdat jullie ook heel veel voor mijn vrouwtje betekenen.
