Ik vind het zo erg, wat er in mijn geboorteland gebeurt...
Gelukkig heeft baasje mij gered, maar mijn vriendjes zijn daar nog steeds.. Helemaal alleen, want de stichtingen kunnen het ook niet bolwerken iedereen te redden.
Het zit zo; wij, straathonden, hebben weinig recht op leven in Roemenië. En nu heeft de regering daar een nieuwe wet bedacht.
Straathonden mogen vermoord worden. Ja, daar komt het op neer. Ze worden in principe één week opgevangen, mocht de eigenaar zich nog melden. Daarna hebben ze nog één week om een nieuw baasje te vinden. Maar de regering houdt zich niet aan haar eigen wet en doodt de dieren nog voordat men de kans heeft gekregen hun diertje te vinden. Verschrikkelijk.
Ik ben blij dat ik wel een baasje heb, die om mij geeft en me beschermt. Maar duizenden honden hebben dit niet. Mijn baasje mag mij dan niet alle vrijheid van de wereld kunnen geven, maar ik gun ieder dier een baasje zoals de mijne. Ook de andere straathondjes die nog in Roemenië lopen.
Niemand verdient zo'n leven vol stress dat ook nog eens abrupt wordt beëindigd. En wie kan zich nu indenken dat een schattig klein pupje van een paar maanden zo agressief zou zijn, dat deze maar moet ophouden met bestaan? Dat bestaat toch niet!
Ik was als straathondje een heel erg bang hondje, dat moest zorgen voor mijn gezinnetje. Ik zocht eten, onderdak, een veilige plek. Ik was bezig met overleven. Een mens pijn doen, kwam niet in mijn woordenboek voor. Dat hielp niet om mij en mijn gezin veilig te houden.
Dus andere baasjes: Help mijn landgenoten, please!
Protesteer hier!
En hier!
''The measure of a society can be how well its people treat its animals." - Mohandas Gandhi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten