Niet normaal, dat baasje van mij.
Gingen we naar het bos, raakte ze me gewoon kwijt!!!
Ik kan dat zo niet hebben. Ik ben echt boos.
Was ik helemaal overstuur, komt ze me niet eens zoeken. Niets. Ik was gewoon helemaal alleen rondjes aan het rennen op zoek naar haar. Ze moet mij gewoon in de gaten houden. Nu was ik alleen en het kon haar niets schelen.
Oooooh wat ben ik gefrustreerd! Hoe kan ze dit nu maken?! Het was echt geen pretje hoor, helemaal alleen. Ze riep me op een gegeven moment wel, maar ja. Toen was ik al uren aan het zoeken naar haar! Ze stond gewoon letterlijk aan de andere kant van het bos hoor!!
Ik snap niet waarom ze me dit aan deed. Toen ik haar had gevonden, ben ik er even bij gaan liggen. Ik was zo moe. Al dat rennen en die gedachten in mijn hoofd deden me geen goed. En toen kwam het hoor. Oooh, mijn bloed gaat er nu weer van koken. Ze lachte. Ze lachte me gewoon uit. Ik hoorde haar zeggen: ''Ach arme jongen, heb je zo'n stress?'' Ja duh, je had weer eens niet door waar ik was.
De rest van de wandeling heb ik haar nauwkeurig in de gaten gehouden hoor, straks had ik haar weer moeten zoeken. Dat baasje van mij, die raakt altijd de weg kwijt. Vreselijk slechte gewoonte van haar. En dan moet ik alles maar weer oplossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten